Των Jeffrey Gettleman, Anat Schwartz και Adam Sella
Φωτογραφίες από την: Avishag Shaar-Yashuv
Μια έρευνα των Times αποκάλυψε νέες λεπτομέρειες που δείχνουν μια επαναλαμβανόμενη πρακτική βιασμών, ακρωτηριασμών και ακραίας βαρβαρότητας κατά των γυναικών στις επιθέσεις στο Ισραήλ. New York Times, Δεκέμβριος 28, 2023. Οι Jeffrey Gettleman, Anat Schwartz και Adam Sella έκαναν ρεπορτάζ σε όλο το Ισραήλ και πήραν συνέντευξη από περισσότερα από 150 άτομα.
Αρχικά, ήταν γνωστή απλώς ως «η γυναίκα με το μαύρο φόρεμα». Σε ένα βίντεο, μπορείς να τη δεις, ξαπλωμένη ανάσκελα, φόρεμα σκισμένο, πόδια απλωμένα, το αιδοίο της εκτεθειμένο. Το πρόσωπό της είναι αγνώριστο από τα εγκαύματα και το δεξί της χέρι καλύπτει τα μάτια της. Το βίντεο τραβήχτηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 8ης Οκτωβρίου από μια γυναίκα που αναζητούσε έναν αγνοούμενο φίλο της στο σημείο του ρέιβ πάρτι στο νότιο Ισραήλ, όπου, την προηγούμενη μέρα, οι τρομοκράτες της Χαμάς σφαγίασαν εκατοντάδες νεαρούς Ισραηλινούς.
Το βίντεο έγινε viral, με χιλιάδες ανθρώπους να επικοινωνούν, απελπισμένοι να μάθουν αν η γυναίκα με το μαύρο φόρεμα ήταν η χαμένη φίλη, αδελφή ή κόρη τους. Μια οικογένεια ήξερε ακριβώς ποια ήταν – η Gal Abdush [Γκαλ Αμπντούς], μητέρα δύο παιδιών από μια πόλη της εργατικής τάξης στο κεντρικό Ισραήλ, η οποία εξαφανίστηκε από το ρέιβ εκείνο το βράδυ μαζί με τον σύζυγό της. Καθώς ήταν παγιδευμένη σε έναν αυτοκινητόδρομο σε μια σειρά αυτοκινήτων ανθρώπων που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από το πάρτι και οι τρομοκράτες την πλησίαζαν, έστειλε ένα τελευταίο μήνυμα μέσω WhatsApp στην οικογένειά της: «Δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται».
Βασιζόμενοι σε μεγάλο βαθμό στα αποδεικτικά στοιχεία του βίντεο – τα οποία επαληθεύτηκαν από τους New York Times – αξιωματούχοι της ισραηλινής αστυνομίας δήλωσαν ότι πιστεύουν ότι η κα. Αμπντούς βιάστηκε. Έτσι έχει γίνει σύμβολο της φρίκης που υπέστησαν οι γυναίκες και κορίτσια του Ισραήλ κατά τη διάρκεια των επιθέσεων της 7ης Οκτωβρίου.
Ισραηλινοί αξιωματούχοι λένε ότι παντού όπου χτύπησαν οι τρομοκράτες της Χαμάς – στο ρέιβ πάρτι, τις στρατιωτικές βάσεις κατά μήκος των συνόρων της Γάζας και τα κιμπούτς – εξαπολύθηκε βάναυση βία κατά των γυναικών. Μια δίμηνη έρευνα των Times αποκάλυψε νέες, οδυνηρές λεπτομέρειες, αποδεικνύοντας ότι οι επιθέσεις κατά των γυναικών δεν ήταν μεμονωμένα γεγονότα, αλλά μέρος μιας ευρύτερης επαναλαμβανόμενης πρακτικής άσκησης έμφυλης βίας στις 7 Οκτωβρίου. Βασιζόμενοι σε βίντεο, φωτογραφίες, δεδομένα GPS από κινητά τηλέφωνα και συνεντεύξεις με περισσότερα από 150 άτομα, συμπεριλαμβανομένων μαρτύρων, ιατρικού προσωπικού, στρατιωτών και συμβούλων βιασμών, οι Times εντόπισαν τουλάχιστον επτά τοποθεσίες όπου γυναίκες και κορίτσια από το Ισραήλ φαίνεται να έχουν υποστεί σεξουαλικές επιθέσεις ή να ακρωτηριάστηκαν.
Τέσσερις μάρτυρες περιέγραψαν με παραστατικές λεπτομέρειες ότι είδαν γυναίκες να βιάζονται και να σκοτώνονται σε δύο διαφορετικά σημεία κατά μήκος της οδού 232, στον ίδιο αυτοκινητόδρομο δηλαδή όπου βρέθηκε να κείται σε ένα τρίτο σημείο το ημίγυμνο σώμα της κυρίας Αμπντούς.
Οι Times πήραν συνεντεύξεις και από αρκετούς στρατιώτες και εθελοντές γιατρούς οι οποίοι περιέγραψαν, παρόμοια, ότι μέσα και γύρω από την τοποθεσία του ρέιβ πάρτι και σε δύο κιμπούτς βρήκαν περισσότερα από 30 πτώματα γυναικών και κοριτσιών, σε παρόμοια κατάσταση με αυτό της κας. Αμπντους – πόδια απλωμένα, ρούχα σκισμένα, σημάδια κακοποίησης στην περιοχή των γεννητικών οργάνων τους.
Πολλές από τις μαρτυρίες είναι δύσκολο να τις αντέξεις και τα οπτικά στοιχεία σε αναστατώνουν. Οι Times είδαν φωτογραφίες του πτώματος μιας γυναίκας που οι διασώστες ανακάλυψαν στα ερείπια ενός πολιορκημένου κιμπούτς με δεκάδες καρφιά στους μηρούς και τη βουβωνική χώρα. Οι Times είδαν επίσης ένα βίντεο, που δόθηκε από τον ισραηλινό στρατό, που δείχνει δύο νεκρές ισραηλινές στρατιώτισσες σε μια βάση κοντά στη Γάζα που φαίνεται να έχουν πυροβοληθεί απευθείας στα αιδοία τους.
Η Χαμάς έχει αρνηθεί τις κατηγορίες του Ισραήλ ότι διέπραξε συστηματικά σεξουαλική βία. Ισραηλινοί ακτιβιστές έχουν εξοργιστεί με το γεγονός ότι ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, και η υπηρεσία του ΟΗΕ για τις Γυναίκες δεν αναγνώρισαν τις πολλές κατηγορίες παρά μόνο εβδομάδες μετά τις επιθέσεις.
Οι ανακριτές της κορυφαίας αστυνομικής μονάδας του Ισραήλ, της Lahav 433, συγκεντρώνουν με σταθερό ρυθμό στοιχεία, αλλά δεν έχουν δώσει έναν αριθμό για το πόσες γυναίκες βιάστηκαν, εξηγώντας ότι οι περισσότερες είναι νεκρές – και θαμμένες – και ότι ποτέ δεν θα ξέρουν. Κανένας επιζών δεν έχει μιλήσει δημόσια. Η ισραηλινή αστυνομία αναγνώρισε ότι, κατά τη διάρκεια του σοκ και της σύγχυσης της 7ης Οκτωβρίου, της πιο θανατηφόρας ημέρας στην ιστορία του Ισραήλ, δεν επικεντρώθηκε στη συλλογή δειγμάτων σπέρματος από τα σώματα των γυναικών, στα αιτήματα αυτοψιών ή στην στενή εξέταση των σκηνών του εγκλήματος. Εκείνη τη στιγμή, είπαν οι αρχές, είχαν την πρόθεση να απωθήσουν τη Χαμάς και να αναγνωρίσουν τους νεκρούς.
Ένας συνδυασμός χάους, ανείπωτης θλίψης και εβραϊκών θρησκευτικών καθηκόντων οδήγησε στο να θαφτούν πολλά πτώματα το συντομότερο δυνατό. Τα περισσότερα δεν εξετάστηκαν ποτέ και, σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στη σκηνή του ρέιβ, όπου περισσότεροι από 360 άνθρωποι σφαγιάστηκαν μέσα σε λίγες ώρες, τα πτώματα απομακρύνθηκαν με φορτηγά. Αυτό έχει καταστήσει τις ισραηλινές αρχές αδύναμες να εξηγήσουν στις οικογένειες των θυμάτων το τι ακριβώς συνέβη στους αγαπημένους τους κατά τις τελευταίες τους στιγμές. Οι συγγενείς της κας. Αμπντούς, για παράδειγμα, δεν έλαβαν ποτέ πιστοποιητικό θανάτου για εκείνη. Ακόμα ψάχνουν για απαντήσεις.
Σε περιπτώσεις εκτεταμένης σεξουαλικής βίας κατά τη διάρκεια ενός πολέμου, δεν είναι ασυνήθιστο να υπάρχουν περιορισμένα ιατροδικαστικά στοιχεία, λένε οι ειδικοί. «Οι ένοπλες συγκρούσεις είναι τόσο χαοτικές», δήλωσε ο Adil Haque, καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο του Rutgers και ειδικός σε εγκλήματα πολέμου. «Οι άνθρωποι επικεντρώνονται περισσότερο στην ασφάλειά τους παρά στην οικοδόμηση μιας ποινικής υπόθεσης στο μέλλον». Πολύ συχνά, είπε, οι υποθέσεις σεξουαλικών εγκλημάτων διώκονται χρόνια αργότερα με βάση τις καταθέσεις των θυμάτων και των μαρτύρων. «Ο αυτόπτης μάρτυρας μπορεί να μην γνωρίζει καν το όνομα του θύματος», πρόσθεσε. «Αλλά ακόμη κι αν καταθέσουν “είδα μια γυναίκα να βιάζεται από αυτή την ένοπλη ομάδα”, αυτό μπορεί να είναι αρκετό».
«Κραυγές χωρίς λόγια»
Η Σαπίρ, μια 24χρονη λογίστρια, έχει γίνει μία από τις βασικές μάρτυρες της ισραηλινής αστυνομίας. Δεν θέλει να κατονομαστεί πλήρως, λέγοντας ότι αν αποκαλυφθεί το επώνυμό της, ο Τύπος θα την κυνηγάει για το υπόλοιπο της ζωής της. Βρισκόταν στο ρέιβ πάρτι με αρκετούς φίλους της και έδωσε στους ανακριτές μια αναλυτική μαρτυρία. Μίλησε επίσης στους Times. Σε μια δίωρη συνέντευξη έξω από ένα καφέ στο νότιο Ισραήλ, αφηγήθηκε ότι είδε ομάδες βαριά οπλισμένων ανδρών να βιάζουν και να σκοτώνουν τουλάχιστον πέντε γυναίκες.
Στις 8 το πρωί της 7ης Οκτωβρίου κρυβόταν κάτω από κάποια χαμηλά κλαδιά, σε ένα θαμνώδες αρμυρίκι, ακριβώς δίπλα στον δρόμο 232, περίπου 6,5 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του πάρτι. Είχε πυροβοληθεί στην πλάτη. Ένιωθε λιποθυμία. Καλύφθηκε με ξερά χόρτα και έμεινε εκεί, όσο πιο ακίνητη μπορούσε.
Στα 15 περίπου μέτρα από την κρυψώνα της, μας είπε, είδε μοτοσικλέτες, αυτοκίνητα και φορτηγά να σταματούν. Είπε ότι είδε «περίπου 100 άνδρες», οι περισσότεροι ντυμένοι με στρατιωτικές στολές και μπότες, μερικοί με σκούρες φόρμες, να μπαινοβγαίνουν στα οχήματα. Είπε ότι οι άνδρες συγκεντρώθηκαν κατά μήκος του δρόμου και μοίρασαν μεταξύ τους τουφέκια εφόδου, χειροβομβίδες, μικρούς πυραύλους – και βαριά τραυματισμένες γυναίκες. «Ήταν σαν σημείο συγκέντρωσης», είπε.Το πρώτο θύμα που είδε ήταν μια νεαρή γυναίκα με μαλλιά βαμμένα στο χρώμα του χαλκού. Έτρεχε αίμα στην πλάτη της και της είχαν κατεβάσει το παντελόνι μέχρι τα γόνατά της. Ένας άνδρας την τράβηξε από τα μαλλιά και την έκανε να σκύψει. Ένας άλλος μπήκε μέσα της, είπε η Σαπίρ, και κάθε φορά που εκείνη τιναζόταν, της βύθιζε ένα μαχαίρι στην πλάτη.
Είπε ότι στη συνέχεια είδε μια άλλη γυναίκα «τεμαχισμένη σε κομμάτια». Ενώ ένας τρομοκράτης τη βίαζε, ένας άλλος έβγαλε έναν χαρτοκόπτη και έκοψε το στήθος της. «Ο ένας συνεχίζει να τη βιάζει και ο άλλος ρίχνει το στήθος της σε κάποιον άλλο και παίζουν με αυτό, το ρίχνουν και πέφτει στο δρόμο», είπε η Σαπίρ. Είπε ότι οι άνδρες έκοψαν το πρόσωπό της και στη συνέχεια η γυναίκα έπεσε και χάθηκε από το οπτικό της πεδίο. Περίπου την ίδια στιγμή, είπε, είδε άλλες τρεις γυναίκες να βιάζονται και τρομοκράτες να μεταφέρουν τα κομμένα κεφάλια τριών ακόμη γυναικών.
Η Σαπίρ έδωσε φωτογραφίες από την κρυψώνα της και τα τραύματά της και η αστυνομία επιβεβαίωσαν την κατάθεσή της και κυκλοφόρησαν ένα βίντεο της ίδιας, με το πρόσωπό της θολό, στο οποίο εξιστορούσε μερικά από αυτά που είδε.
Ο Γιούρα Κάρολ, ένας 22χρονος σύμβουλος ασφαλείας, είπε ότι κρυβόταν στο ίδιο σημείο και ο ίδιος φαίνεται σε μία από τις φωτογραφίες της Σαπίρ. Αυτός και η Σαπίρ ήταν μέλη μιας παρέας που είχαν συναντηθεί στο πάρτι. Σε συνέντευξή του, ο κ. Κάρολ είπε ότι ελάχιστα σήκωσε το κεφάλι του για να κοιτάξει τι γινόταν στον δρόμο, αλλά είδε μια γυναίκα να βιάζεται και να δολοφονείται.
Η Σαπίρ μας είπε ότι από εκείνη την ημέρα και έπειτα έβγαλε με ένα επώδυνο εξάνθημα που εξαπλώθηκε σε όλο τον κορμό του σώματός της και μετά βίας μπορεί να κοιμηθεί. Ξυπνάει μέσα στη νύχτα, μούσκεμα στον ιδρώτα, με την καρδιά της να χτυπάει δυνατά. «Εκείνη την ημέρα, έγινα ζώο», μας είπε. «Ήμουν συναισθηματικά αποστασιοποιημένη, παρατηρούσα προσεκτικά, λειτουργούσε μόνο η αδρεναλίνη της επιβίωσης. Τα έβλεπα όλα αυτά σαν να τα φωτογράφιζα με τα μάτια μου, χωρίς να ξεχνάω καμία λεπτομέρεια. Είπα στον εαυτό μου: πρέπει να θυμάσαι τα πάντα».
Το ίδιο πρωί, κατά μήκος του δρόμου 232 αλλά σε διαφορετική τοποθεσία περίπου ενάμιση χιλιόμετρο νοτιοδυτικά της περιοχής του πάρτι, ο Ραζ Κοέν – ένας νεαρός Ισραηλινός που βρισκόταν επίσης στο ρέιβ πάρτι και είχε εργαστεί πρόσφατα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό εκπαιδεύοντας στρατιώτες του Κονγκό – είπε ότι κρυβόταν σε μια αποξηραμένη κοίτη ρέματος. Η κοίτη του παρείχε κάποια κάλυψη από τους δράστες που χτένιζαν την περιοχή και πυροβολούσαν όποιον έβρισκαν, μας είπε σε μιάμιση ώρα συνέντευξης που του πήραμε σε εστιατόριο του Τελ Αβίβ.
Ίσως 40 μέτρα μπροστά του, θυμάται, ένα λευκό βαν σταμάτησε και οι πόρτες του άνοιξαν. Είπε ότι τότε είδε πέντε άνδρες, που φορούσαν πολιτικά ρούχα, όλοι κρατούσαν μαχαίρια και ένας κρατούσε ένα σφυρί, σέρνοντας μια γυναίκα στο έδαφος. Ήταν νεαρή, γυμνή και ούρλιαζε. «Μαζεύτηκαν όλοι γύρω της», είπε ο κ. Κοέν. «Στέκεται όρθια. Αρχίζουν να τη βιάζουν. Είδα τους άνδρες να στέκονται σε ημικύκλιο γύρω της. Κάποιος μπήκε μέσα της. Εκείνη ούρλιαξε. Ακόμη θυμάμαι τη φωνή της, κραυγές χωρίς λόγια». «Τότε ένας από αυτούς σηκώνει ένα μαχαίρι και απλά την έσφαξαν».
Ο Σοάμ Γκουέτα, ένας από τους φίλους του κ. Κοέν, σχεδιαστής μόδας, μας είπε ότι οι δυο τους κρύβονταν μαζί στην κοίτη του ρέματος. Είπε ότι είδε τουλάχιστον τέσσερις άνδρες να βγαίνουν από το βαν και να επιτίθενται στη γυναίκα, η οποία κατέληξε «ανάμεσα στα πόδια τους». Είπε ότι «μιλούσαν, γελούσαν και φώναζαν» και ότι ένας από αυτούς την μαχαίρωσε με ένα μαχαίρι επανειλημμένα, «κυριολεκτικά σφάζοντάς την».
Ώρες αργότερα, το πρώτο κύμα εθελοντών ιατρικού προσωπικού έκτακτης ανάγκης έφτασε στην τοποθεσία του ρέιβ. Σε συνεντεύξεις, τέσσερις από αυτούς είπαν ότι ανακάλυψαν πτώματα νεκρών γυναικών με τα πόδια τους απλωμένα και τα εσώρουχά τους να λείπουν – μερικές με τα χέρια τους δεμένα με σχοινί και τάιρ-απ – στην περιοχή του πάρτι, κατά μήκος του δρόμου, στο χώρο στάθμευσης και στα ανοιχτά χωράφια γύρω από το ρέιβ.
Ο Τζαμάλ Βαράκι, εθελοντής γιατρός της μη κερδοσκοπικής ομάδας αντιμετώπισης εκτάκτων καταστάσεων ZAKA, μας είπε ότι δεν μπορεί να βγάλει από το μυαλό του μια νεαρή γυναίκα με δερμάτινο γιλέκο που βρέθηκε ανάμεσα στην κεντρική σκηνή και το μπαρ. «Τα χέρια της ήταν δεμένα πίσω από την πλάτη της», είπε. «Ήταν σκυμμένη, ημίγυμνη, τα εσώρουχά της κατεβασμένα κάτω από τα γόνατά της».
Ο Γινόν Ρίβλιν, μέλος της ομάδας παραγωγής του ρέιβ που έχασε τους δύο αδερφούς του στις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου, είπε ότι αφού κρύφτηκε από τους δολοφόνους, βγήκε από ένα χαντάκι και κατευθύνθηκε προς το χώρο στάθμευσης, ανατολικά του πάρτι, κατά μήκος του δρόμου 232, αναζητώντας επιζώντες. Κοντά στον αυτοκινητόδρομο, είπε, βρήκε το πτώμα μιας νεαρής γυναίκας, μπρούμυτα, χωρίς παντελόνι ή εσώρουχο, με τα πόδια ανοιχτά. Είπε ότι η περιοχή του κόλπου της φαινόταν να έχει ανοίξει σε φέτες, «σαν κάποιος να την έσκισε».
Παρόμοιες σκηνές ανακαλύφθηκαν έγιναν σε δύο κιμπούτς, το Be'eri και το Kfar Aza. Οκτώ εθελοντές ιατρικού προσωπικού και δύο ισραηλινοί στρατιώτες δήλωσαν στους Times ότι σε τουλάχιστον έξι διαφορετικά σπίτια, αντίκρισαν συνολικά τουλάχιστον 24 πτώματα γυναικών και κοριτσιών, γυμνών ή ημίγυμνων, μερικές ακρωτηριασμένες, άλλες δεμένες και συχνά σε απομονωμένα μέρη.Ένας διασώστης σε μια ισραηλινή μονάδα κομάντο είπε ότι είχε βρει τα πτώματα δύο έφηβων κοριτσιών σε ένα δωμάτιο στο Κιμπούτς Μπέερι. Η μία ήταν ξαπλωμένη στο πλάι, είπε, είχε το μποξεράκι της σκισμένο και μώλωπες στη βουβωνική χώρα. Η άλλη, είπε, ήταν ξαπλωμένη στο πάτωμα μπρούμυτα, με την πιτζάμα της τραβηγμένη κάτω απ’ τα γόνατά της, τα οπίσθιά της εκτεθειμένα και σπέρμα στην πλάτη της. Επειδή η δουλειά του ήταν να ψάξει για επιζώντες, μας είπε, συνέχισε να κινείται και δεν κατέγραψε τη σκηνή. Οι γείτονες των δύο κοριτσιών που σκοτώθηκαν – οι οποίες ήταν αδελφές, 13 και 16 ετών – είπαν ότι τα πτώματά τους βρέθηκαν μόνα τους, χωρισμένα από την υπόλοιπη οικογένειά τους.
Ο ισραηλινός στρατός επέτρεψε στον διασώστη να μιλήσει με δημοσιογράφους υπό τον όρο να μην κατονομαστεί επειδή υπηρετεί σε μια ελίτ μονάδα. Πολλοί από τους νεκρούς μεταφέρθηκαν στη στρατιωτική βάση Σούρα, στο κεντρικό Ισραήλ, για αναγνώριση. Και εδώ, μάρτυρες είπαν ότι είδαν σημάδια σεξουαλικής βίας.
Η Σάρι Μέντες, αρχιτέκτονας που κλήθηκε ως έφεδρος στρατιώτης για να βοηθήσει στην προετοιμασία των σορών των γυναικών-στρατιωτών για ταφή, είπε ότι είχε δει τέσσερις με σημάδια σεξουαλικής βίας, συμπεριλαμβανομένων μερικών με «πολύ αίμα στις περιοχές της πυέλου τους».
Μια οδοντίατρος, η λοχαγός Μααγιάν, η οποία εργαζόταν στο ίδιο κέντρο αναγνώρισης, είπε ότι είχε δει τουλάχιστον 10 πτώματα γυναικών-στρατιωτών που υπηρετούσαν σε παρατηρητήρια της Γάζας με σημάδια σεξουαλικής βίας. Η λοχαγός ζήτησε να αναφερθεί μόνο ο βαθμός και το επώνυμό της λόγω της ευαισθησίας του θέματος. Είπε ότι είδε πολλά σώματα με κοψίματα στην περιοχή του αιδιοίου και τα εσώρουχά τους εμποτισμένα με αίμα, καθώς και μία της οποίας της είχαν βγάλει τα νύχια.
Η έρευνα
Οι ισραηλινές αρχές δεν έχουν έλλειψη από αποδεικτικά στοιχεία από βίντεο από τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου. Έχουν συγκεντρώσει πολλές ώρες βιντεοσκοπημένου υλικού που προέρχεται από κάμερες που έφεραν πάνω τους οι άνδρες της Χαμάς, από κάμερες οχημάτων, κάμερες ασφαλείας και κινητών τηλεφώνων που δείχνουν τρομοκράτες της Χαμάς να σκοτώνουν αμάχους, καθώς και πολλές εικόνες ακρωτηριασμένων πτωμάτων. Αλλά ο Μοσέ Φίντζι, αναπληρωτής επιθεωρητής και υψηλόβαθμος εκπρόσωπος της αστυνομίας του Ισραήλ, δήλωσε: «Έχουμε μηδενικές αυτοψίες, μηδέν», κάνοντας ένα Ο με το δεξί του χέρι. Στον απόηχο της επίθεσης, δήλωσαν αξιωματούχοι της αστυνομίας, οι ιατροδικαστές στάλθηκαν στη στρατιωτική βάση Σούρα για να βοηθήσουν στην ταυτοποίηση των εκατοντάδων πτωμάτων. Σύμφωνα με τους ισραηλινούς αξιωματούχους, περίπου 1.200 άνθρωποι σκοτώθηκαν εκείνη την ημέρα.
Οι ιατροδικαστές δούλεψαν γρήγορα για να μπορέσουν οι οικογένειες των αγνοουμένων, που ήταν μέσα στην αγωνία, μια οριστική απάντηση και να καθορίσουν διά της εις άτοπον επαγωγής ποιος ήταν νεκρός και ποιος κρατούνταν όμηρος στη Γάζα.
Σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση, οι κηδείες γίνονται αμέσως. Το αποτέλεσμα ήταν ότι πολλά πτώματα με σημάδια σεξουαλικής κακοποίησης αναπαύθηκαν χωρίς ιατροδικαστικές εξετάσεις, πράγμα που σημαίνει ότι πιθανά στοιχεία βρίσκονται τώρα θαμμένα στο έδαφος. Ειδικοί της ιατροδικαστικής από το εξωτερικό δήλωσαν ότι θα ήταν δύσκολο αλλά όχι αδύνατο να ανακτηθούν κάποια στοιχεία από τα πτώματα.
Ο κ. Φίντζι είπε ότι οι ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας εξακολουθούν να βρίσκουν εικόνες που δείχνουν ότι γυναίκες κακοποιήθηκαν. Καθισμένος στο γραφείο του σε ένα επιβλητικό κτίριο της αστυνομίας στην Ιερουσαλήμ, άνοιξε το τηλέφωνό του, πάτησε πάνω του και έπαιξε το βίντεο όπου δύο στρατιωτίνες πυροβολούνται κατευθείαν στα αιδοία τους. Το βίντεο τραβήχτηκε από ενόπλους της Χαμάς και πρόσφατα ανακαλύφθηκε από ισραηλινούς στρατιώτες.
Μια συνάδελφός του που καθόταν δίπλα του, η Μιρίτ Μπεν Μαγιόρ, αστυνομική επιθεωρήτρια, μας είπε ότι πιστεύει ότι η βαρβαρότητα κατά των γυναικών ήταν ένας συνδυασμός δύο άγριων δυνάμεων, «του μίσους για τους Εβραίους και του μίσους για τις γυναίκες».
Μερικοί από το ιατρικό προσωπικό έκτακτης ανάγκης εύχονται τώρα να είχαν καταγράψει περισσότερα από αυτά που είδαν. Σε συνεντεύξεις που κάναμε μαζί τους, μας είπαν ότι μετακίνησαν πτώματα, έκοψαν τάιρ-απ και καθάρισαν σκηνές μακελειού. Προσπαθώντας να δείξουν σεβασμό στους νεκρούς, κατέστρεψαν ακούσια αποδεικτικά στοιχεία. Πολλοί εθελοντές που εργάζονται για τη ZAKA, την ομάδα ανταπόκρισης έκτακτης ανάγκης, είναι θρησκευόμενοι Εβραίοι και λειτουργούν κάτω από αυστηρούς κανόνες που απαιτούν βαθύ σεβασμό για τους νεκρούς. «Δεν τράβηξα φωτογραφίες επειδή δεν μας επιτρέπεται να τραβήξουμε φωτογραφίες», δήλωσε ο Yossi Landau, εθελοντής της ZAKA. «Εκ των υστέρων, το μετανιώνω».
Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις γυναίκες και ένας άνδρας που δέχθηκαν σεξουαλική επίθεση και επέζησαν, σύμφωνα με τον Γκιλ Χόρεβ, εκπρόσωπο του Υπουργείου Πρόνοιας και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ισραήλ. «Κανένας από αυτούς δεν ήταν πρόθυμος να έρθει για να δεχτεί θεραπεία», είπε. Δύο θεραπευτές μας είπαν ότι συνεργάζονταν με μια γυναίκα που υπέστη ομαδικό βιασμό στο ρέιβ πάρτι και δεν ήταν σε θέση να μιλήσει σε αστυνομικούς ή δημοσιογράφους.
Το τραύμα από τη σεξουαλική επίθεση μπορεί να είναι τόσο βαρύ που μερικές φορές οι επιζήσασες δεν μιλούν γι’ αυτό για χρόνια, μας είπαν αρκετοί σύμβουλοι βιασμού.
«Πολλοί άνθρωποι αναζητούν τα συμπαγή στοιχεία, για μια γυναίκας που θα καταθέσει για το τι της συνέβη. Αλλά μην το ψάχνετε αυτό, μην ασκείτε αυτή την πίεση σε αυτή τη γυναίκα», δήλωσε η Όριτ Σουλιτζεάνου, διευθύντρια της Ένωσης Κέντρων Κρίσεων Βιασμού στο Ισραήλ. «Τα πτώματα λένε την ιστορία».
Η γυναίκα με το μαύρο φόρεμα
Μία από τις τελευταίες εικόνες της κας. Αμπντούς ζωντανής – που καταγράφηκε από κάμερα ασφαλείας τοποθετημένη στην εξώπορτα της – την δείχνει να φεύγει από το σπίτι με τον σύζυγό της, Νάγκι, στις 2:30 π.μ. στις 7 Οκτωβρίου για το ρέιβ πάρτι. Φορούσε τζιν και μαύρο μπλουζάκι. Ήταν ντυμένη με ένα κοντό μαύρο φόρεμα, ένα μαύρο σάλι δεμένο γύρω από τη μέση της και τις μπότες της. Καθώς βγαίνει, πίνει μια μεγάλη γουλιά από ένα ποτήρι (ο κουνιάδος της θυμάται ότι ήταν Red Bull και βότκα) και γελάει. Πρέπει να ζήσεις τη ζωή σαν να είναι οι τελευταίες σου στιγμές. Αυτό ήταν το σύνθημά της, είπαν οι αδελφές της.
Το ξημέρωμα, εκατοντάδες τρομοκράτες πλησίασαν στο πάρτι από διάφορες κατευθύνσεις, μπλοκάροντας τους αυτοκινητόδρομους και σφραγίζοντας τις εξόδους. Το ζευγάρι πήδηξε στο Audi τους, εκτοξεύοντας μια σειρά μηνυμάτων καθώς βρίσκονταν σε κίνηση.
«Είμαστε στα σύνορα», έγραψε η Αμπντούς στην οικογένειά της. «Φεύγουμε».
«Εκρήξεις».
Ο σύζυγός της έκανε κλήσεις κι αυτός στην οικογένειά του, αφήνοντας ένα τελευταίο ηχητικό μήνυμα για τον αδελφό του, Νισίμ, στις 7:44 π.μ. «Φροντίστε τα παιδιά», έγραψε. «Σ' αγαπάω».
Ακούστηκαν πυροβολισμοί και το μήνυμα σταμάτησε.
Εκείνο το βράδυ, η Έντεν Βεσέλι, μια μηχανικός αυτοκινήτων, οδήγησε προς το ρέιβ πάρτι με τρεις φίλους και βρήκε την κυρία Αμπντούς να κείτεται ημίγυμνη στο δρόμο δίπλα στο καμένο αυτοκίνητό της, περίπου εννέα μίλια βόρεια του χώρου. Δεν είδε το σώμα του κύριου Αμπντούς.
Είδε κι άλλα καμένα αυτοκίνητα και άλλα πτώματα και τράβηξε πολλά απ’ αυτά σε βίντεο – ελπίζοντας ότι θα βοηθούσαν τους ανθρώπους να εντοπίσουν αγνοούμενους συγγενείς. Όταν δημοσίευσε το βίντεο της γυναίκας με το μαύρο φόρεμα στην ιστορία της στο Instagram, κατακλύστηκε από μηνύματα.
«Γεια, με βάση την περιγραφή σας για τη γυναίκα με το μαύρο φόρεμα, είχε ξανθά μαλλιά;» έγραφε ένα μήνυμα.
«Έντεν, η γυναίκα που περιέγραψες με το μαύρο φόρεμα, θυμάσαι το χρώμα των ματιών της;» της έγραψε ένας άλλος.
Ορισμένα μέλη της οικογένειας Αμπντούς είδαν αυτό το βίντεο και μια άλλη εκδοχή του που γυρίστηκε από έναν από τους φίλους της Βεσέλι. Αμέσως υποψιάστηκαν ότι το πτώμα ήταν η κυρία Αμπντούς, και με βάση τον τρόπο που βρέθηκε το σώμα της, φοβήθηκαν ότι μπορεί να είχε βιαστεί. Αλλά κράτησαν ζωντανή μέσα τους μια μικρή ελπίδα ότι με κάποιο τρόπο, δεν ήταν αλήθεια.
Τα βίντεο τράβηξαν την προσοχή και Ισραηλινών αξιωματούχων – πολύ γρήγορα μετά τις 7 Οκτωβρίου άρχισαν να συγκεντρώνουν στοιχεία για τις φρικαλεότητες. Συμπεριέλαβαν πλάνα από το σώμα της κας. Αμπντούς σε μια παρουσίαση που έγινε για ξένες κυβερνήσεις και οργανισμούς μέσων ενημέρωσης, χρησιμοποιώντας την περίπτωση της κας. Αμπντούς για να απεικονίσουν τη βία που διαπράχθηκε κατά των γυναικών εκείνη την ημέρα.
Μια εβδομάδα μετά την εύρεση του πτώματός της, τρεις κυβερνητικοί κοινωνικοί λειτουργοί εμφανίστηκαν στην πύλη του σπιτιού της οικογένειας στο Κιριάτ Εκρόν, μια κωμόπολη στο κεντρικό Ισραήλ. Τους ενημέρωσαν ότι η 34χρονη κυρία Αμπντούς βρέθηκε νεκρή. Αλλά το μόνο έγγραφο που έλαβε η οικογένεια ήταν μια μονοσέλιδη επιστολή από τον πρόεδρο του Ισραήλ, Ισαάκ Χέρτσογκ με την οποία εξέφραζε τα συλλυπητήριά του και έστελνε μια αγκαλιά. Το πτώμα του κ. Αμπντούς, 35 ετών, αναγνωρίστηκε δύο ημέρες μετά από αυτό της συζύγου του. Ήταν άσχημα καμένο και οι ερευνητές διαπίστωσαν ποιος ήταν με βάση ένα δείγμα DNA και τη βέρα του.
Το ζευγάρι ήταν μαζί από τότε που ήταν έφηβοι. Στην οικογένεια φαίνεται μόλις χθες ότι ο κ. Αμπντούς πήγαινε στη δουλειά του για να επισκευάσει θερμοσίφωνες, με μια τσάντα με εργαλεία κρεμασμένη στον ώμο του και η κα. Αμπντους μαγείρευε πουρέ πατάτας και σνίτσελ για τους δύο γιους τους, τον Ελιάβ, 10 ετών και τον Ρεφαέλ, 7 ετών. Τα αγόρια είναι τώρα ορφανά. Κοιμόντουσαν σε μια θεία τη νύχτα που σκοτώθηκαν οι γονείς τους. Η μητέρα και ο πατέρας της κας. Αμπντούς έχουν υποβάλει αίτηση για μόνιμη επιμέλεια και όλοι βάζουν χρήματα για να βοηθήσουν.
Κάθε βράδυ, η μητέρα της κυρίας Αμπντούς, Έτι Μπραχά, ξαπλώνει στο κρεβάτι με τα αγόρια μέχρι να αποκοιμηθούν. Πριν από λίγες εβδομάδες, είπε ότι προσπάθησε να φύγει ήσυχα από την κρεβατοκάμαρά τους όταν το μικρότερο αγόρι την σταμάτησε.
«Γιαγιά», είπε, «θέλω να σου κάνω μια ερώτηση».
«Αγάπη μου», είπε, «μπορείς να ρωτήσεις οτιδήποτε».
«Γιαγιά, πώς πέθανε η μαμά;»
Ο Jeffrey Gettleman είναι διεθνής ανταποκριτής, βραβευμένος με Πούλιτζερ. Έχει εκδώσει τα απομνημονεύματά του με τον τίτλο «Αγάπη, Αφρική». Περισσότερες πληροφορίες για τον Jeffrey Gettleman