Στην εβραϊκή ιστορία οι 2.000 νορβηγοί εβραίοι αποτελούν μια υποσημείωση αλλά μια έκθεση στο Τελ Αβίβ (στο μουσείο της Διασποράς Beth Hatefutsoth) παρουσίασε την ιστορία του μικρόκοσμού τους, ένα παράθυρο στις ιδιαιτερότητες της μοίρας που έπεσε πάνω σε όλο τον ευρωπαϊκό εβραϊσμό. Haaretz, Tom Segev, 7.5.2009.
Μέχρι το 1851 οι Εβραίοι δεν επιτρεπόταν να ζήσουν στη Νορβηγία εξαιτίας του δεύτερου άρθρου του συντάγματος της χώρας, το οποίο επίσης απαγόρευε στους Ιησουίτες και τους μοναχούς να μεταναστεύουν εκεί. Όταν άρθηκε η απαγόρευση, οι ανατολικοευρωπαίοι εβραίοι άρχισαν να πηγαίνουν στη Νορβηγία, ενώ οι πιο πολλοί απ’ αυτούς θέλανε στην ουσία να πάνε στην Αμερική, αλλά δεν είχαν τα χρήματα να φτάσουν τόσο μακριά. Προσπάθησαν μεμεγάλες δυσκολίες νααφομοιωθούν στην τοπική κουλτούρα και ναγίνουν νορβηγοί πατριώτες. Μερικοί ποζάρανε ντυμένοι με τις νορβηγικές στρατιωτικές στολές και ένας είχε κρατήσει τη σημαία που είχε ραφτεί στο μανίκι της στολής του όταν έπαιζε ποδόσφαιρο για την εθνική ομάδα της Νορβηγίας. Η ιστορία τους, όπως εκτίθεται στοBeth Hatefutsoth, μέσα από ένα σημειωματάριο του 1920, εκκινεί απόένα αγόρι μετο όνομα David Fein που έκανε τρομερή προσπάθεια ναμάθει την εβραϊκή αλφάβητο, και φτάνει με τις αντισημιτικές αφίσες που αναρτιούνταν σε διάφορες πόλεις. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η υπέρ των Ναζί κυβέρνηση του Vidkun Quisling κατάσχεσε τις περιουσίες όλων των Εβραίων της χώρας και οι Γερμανοί κατάφεραν να εκτοπίσουν στα στρατόπεδα θανάτου περίπου 800 Εβραίους. Ο κατάλογος της έκθεσης, που διοργανώνεται υπό την χορηγία της βασιλικής νορβηγικής πρεσβείας στο Ισραήλ, δηλώνει ότι μέχρι περίπου το 2000, η Νορβηγία έγινε η πρώτη χώρα που αποκατέστησε πλήρως σε επίπεδο αποζημιώσεων τις ζημίες και τα βάσανα που υπέστησαν οι Εβραίοι κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής. Πίσω από αυτή τη διπλωματική διατύπωση στην πραγματικότητα υπάρχει μισός αιώνας κακοποίησης. Όπως συνέβη και με την Ελβετία, η Νορβηγία εμπόδισε με κάθε ρύθμιση, νόμους και γραφειοκρατικές τρικλοποδίες την αποκατάσταση των εβραϊκών περιουσιών. Μια διδακτορική διατριβή για το ζήτημα από τον ιστορικό Bjarte Bruland περιέχει λεπτομέρειες σχετικά με την υπόθεση της περιουσίας μιας γυναίκας – η οποία δολοφονήθηκε στο Άουσβιτς μαζί με τα πέντε της παιδιά – ωστόσο η οποιαδήποτε αποκατάσταση σε αυτήν την υπόθεση είχε κολλήσει για χρόνια επειδή ήταν αδύνατον να εξακριβωθεί με ποια σειρά είχαν μπει τα παιδιά της στον θάλαμο αεριών, συνεπώς δεν ήταν ξεκάθαρο από νομικής σκοπιάς ποιος κληρονόμησε ποιον. Λίγες εκατοντάδες εβραίοι ζούνε σήμερα στη Νορβηγία, μεταξύ των οποίων πρώην ισραηλινοί, μέλη των κιμπούτς που παντρεύτηκαν γυναίκες-εθελόντριες των κιμπούτς που έπειτα επέστρεψαν στην πατρίδα τους. Πηγή: https://www.haaretz.com/1.5049504