Παρά τη δίκη του Τζον Ντεμιάνουκ, η Γερμανία δεν μπορεί να περηφανεύεται για το πόσους Ναζί εγκληματίες πολέμου έφερε στα δικαστήρια. Haaretz, 12.5.2009, Tom Segev.
Όταν το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ αθώωσε τον Τζον Ντεμιάνουκ [John Demjanjuk] σε σχέση με την κατηγορία του για διάπραξη εγκλημάτων πολέμου κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εξέδωσε μια απόφαση 404 σελίδων που δικαιολογούσε την απόφασή του. Στην τελευταία της σελίδα, το δικαστήριο έγραψε σε σχέση με την απόφασή του: «Οι δικαστές δεν είναι φτιαγμένοι παρά από σάρκα και αίμα και άρα είναι μακράν του να είναι τέλειοι». Η τελειότητα βέβαια δεν ήταν ποτέ το σημαντικό χαρακτηριστικό αυτής της ιστορίας. Στην πραγματικότητα, αυτή ήταν η μεγαλύτερη γκάφα στην ιστορία του ισραηλινού δικαστικού συστήματος. Αλλά η αθώωσή του στη βάση του η ενοχή του δεν μπορούσε να αποδειχθεί πέραν κάθε εύλογης αμφιβολίας κατέδειξε την ικανότητα του συστήματος να διορθώνει τα λάθη του. Τα στοιχεία εναντίον του Ντεμιάνουκ ήταν ασταθή από την αρχή. Ο καθορισμός του αν ο κατηγορούμενος ήταν πράγματι ο Ιβάν ο Τρομερός, ο διαβόητος φρουρός των SS που ήταν υπεύθυνος για τη μαζική δολοφονία των Εβραίων στο στρατόπεδο εξόντωσης της Τρεμπλίνκα, παρέμεινε το βασικό ζήτημα στη δίκη. Η πλευρά του κατήγορου επικαλούταν μια ταυτότητα που τον τοποθετούσε στο στρατόπεδο του Σόμπιμπορ. Για μια σειρά λόγων, μεταξύ των οποίων η έλλειψη μαρτύρων, αποφασίστηκε να τον δικάσουν για τη δολοφονία των Εβραίων της Τρεμπλίνκα. Το μυστήριο γύρω από την πραγματική ταυτότητα του κατηγορούμενου επισκίασε τις τρομακτικές μαρτυρίες που δόθηκαν σε αυτή τη δίκη. Το δικαστήριο της Ιερουσαλήμ βρήκε τον Ντεμιάνουκ ένοχο το 1988 και τον καταδίκασε σε θάνατο αλλά πολλοί από αυτούς που διάβασαν την ετυμηγορία ένιωθαν ότι δεν είχε βρεθεί ένοχος πέραν πάσης εύλογης αμφιβολίας. Εντωμεταξύ η Σοβιετική Ένωση άρχισε να καταρρέει και ο δικηγόρος του Ντεμιάνουκ ταξίδεψε στη Ρωσία και έφερε πίσω νέα στοιχεία που έθεσαν πολλά ερωτήματα σχετικά με την πρώτη δίκη. Το 1993 ο Ντεμιάνουκ απαλλάχθηκε από τη δίκαιη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου. Υπάρχει πλέον μια μικρή πιθανότητα ο 88χρονος Ντεμιάνουκ να εκδοθεί στη Γερμανία. Είναι πιθανότερο να πεθάνει από γηρατειά κατά τη διάρκεια της μακράς διαδικασίας της νέας του δίκης. Είναι επίσης αβέβαιο για το αν ένα γερμανικό δικαστήριο μπορεί να δικάσει έναν μη-Γερμανό που διέπραξε ένα έγκλημα σε μη-γερμανικό έδαφος. [ΣτΜ: ο Ουκρανός Ντεμιάνουκ τελικά καταδικάστηκε σε 5,5 χρόνια φυλάκιση το 2011 για τα εγκλήματα που διέπραξε στο Σόμπιμπορ και αφέθηκε ελεύθερος μέχρι την έφεση. Πέθανε σε κλινική το 2012.] Η Γερμανία όμως δεν έχει τίποτα να περηφανεύεται σε σχέση με τις δίκες που έκανε εναντίον των Ναζί εγκληματιών. Περισσότερες από 36.000 ποινικές υποθέσεις άνοιξαν εναντίον 172.000 υπόπτων. Από αυτό τον αριθμό μόνο ένας στους δέκα έφτασε σε δίκη – και απ’ αυτούς μόνο οι μισοί [Σ.τ.Μ.: περίπου 8,500] καταδικάστηκαν για εγκλήματα που διαπράχθηκαν σε στρατόπεδα εξόντωσης. Οι περισσότεροι έλαβαν ελαφριές ποινές. Συνολικά, τέσσερις Ναζί εκτελέστηκαν και 166 έλαβαν ισόβια. Πηγή: https://www.haaretz.com/misc/article-print-page/1.5086551